به روایت ابراهیم نصیری، کارآموز ورودی سال ۱۳۴۱ آموزشگاه فنی و حرفهای کارآموزان
نقش موزه كارآموزان در ثبت و بازنمایی تاریخ شفاهی صنعت نفت
يکشنبه شانزدهم آذر ماه 1404
بهعنوان یکی از دانشآموختگان ورودی سال ۱۳۴۱ آموزشگاه فنی و حرفهای کارآموزان، معتقدم موزهها امروز از مهمترین مراکز تولید، حفظ و انتقال میراث تاریخی به شمار میآیند و نقشی اساسی در تحقیق و پژوهش دارند. وجود اسناد، اشیای اصیل، گزارشها و روایتهای شفاهی، این مراکز را به منابعی موثق برای پژوهشگران و علاقهمندان حوزههای فرهنگی و صنعتی تبدیل کرده است.
موزه کارآموزان برای من و بسیاری از همنسلانم جایگاهی ویژه دارد. این مجموعه که روزگاری محل آموزش تخصصی نیروهای عملیاتی و فنی صنعت نفت بود، طی سالها نقش اثرگذاری در تربیت نسلهایی از کارآموزان داشته است؛ نسلی که هر یک بخشی از تاریخ صنعتی کشور را با خود حمل میکنند. حضور در این آموزشگاه، تجربهای بود که مسیر حرفهای و حتی زیستی ما را شکل داد و امروز بازتاب آن در این موزه دیده میشود.
همچنین تاریخ شفاهی، بخش مهمی از مستندسازی گذشته است؛ بهویژه زمانی که روایتگران آن، خود شاهدان مستقیم رویدادها باشند. من و همدورهایهایم که سالها در واحدهای عملیاتی فعالیت کردیم، با چالشها و روندهای فنی از نزدیک آشنا شدیم و در بسیاری از تغییرات صنعتی آن دوران نقش داشتیم. روایت این تجربهها میتواند لایههای پنهان فرهنگ سازمانی، شیوههای آموزشی و تحولات تکنولوژیک را آشکار کند؛ موضوعاتی که کمتر در اسناد رسمی ثبت شدهاند.
امروز موزه کارآموزان با جمعآوری تاریخ شفاهی ما دانشآموختگان و تلفیق آن با اسناد و اشیای موجود، تصویری زنده و مستند از شکلگیری و توسعه آموزشهای فنی در صنعت نفت ارائه میدهد. این تصویر نهتنها برای پژوهشگران، بلکه برای نسلهای آینده نیز اهمیت دارد؛ زیرا بخشی از هویت صنعتی کشور را روشن و حفظ میکند.
