سالگرد حفر نخستین چاه نفت، جشن گرفته شد

یک صد و پنجاه و هشتمين سالگرد حفر نخستین چاه نفت در پنسیلوانیای آمریکا که نخستین چاه نفت تجاری در جهان نیز به شمار می آید، 27 آگست (پنج شهریور) جشن گرفته شد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی موزه ها و مرکز اسناد صنعت نفت ایران، به نقل از سایت انجمن تاريخي نفت و گاز آمريكا (AOGHS)، ادوین درک نخستین چاه نفت را با تولید تجاری در سال 1895 میلادی حفر کرد. اين چاه 5/69 فوت عمق داشت و ابتدا روزانه 25 بشكه نفت توليد می كرد. محل حفر چاه نیز در شهر تتسویل در ایالت پنسيلوانيا در محلی به نام "اويل كريك" بود كه نام خود را از تراوش هاي طبيعي مخازن سطحي نفت در چشمه هاي آب اين منطقه گرفته بود.

كمپاني نفت سینکك، ادوين دريك را که پيمانكار پيشين راه آهن بود، به استخدام درآورد تا چاه نفتي را در تتسويل در اويل كريك حفر كند، البته پیش از این نیز حفاران سنتي كه بیشتر در زمینه حفر چاه هاي آب و معادن نمک كار مي كردند، با وسائل ابتدايي، چاه هايي را به منظور دستیابی به نفت، حفر كرده و مقادير اندكي نفت و فرآورده هاي جانبي ناخواسته را به دست آورده بودند. اما هدف سرمايه گذاران دريك، رسیدن به نفت بیشتر و پالایش آن برای دستيابي به نفت سفید بود که فرآورده جديد و پرطرفداري به شمار مي رفت.

دریک در حفاری چاه خود فناوري هاي تازه اي را به كار گرفته بود که از جمله، فرستادن يك لوله آهني براي حفاظت از جداره هاي چاه، استفاده از ماشين بخار و دکل حفاری را شامل می شد. ابتکار دریک ابتدا با موفقیت مالی مواجه شد و به دنبال آن افراد بیشتری را به پذيرش ريسك حفاري براي نفت تشويق كرد. این مسئله به اكتشافات و توليد بيشتر نفت انجامید و نتیجه آن حفاری و تولید بيشتر نفت و انتقال نفت خام از چاه به مكان هايي بود كه بتوان نفت را پالايش و براي رساندن به مصرف كنندگان، وارد بازار كرد.

 اما موفقیت دریک دیری نپایید، چرا که حفاري كند پیش می رفت و پرهزينه بود و او روزانه تنها سه فوت حفاري مي کرد. با عميق تر شدن چاه، نفوذ آب هم به مشكلات اضافه شد كه موجب ريزش ديواره هاي چاه مي شد. حتي جدارهاي آهني هم نمي توانست جلوي اين مشكل را بگيرد. سرمايه گذاران دريك نااميد شده و در اوريل 1859، تصميم گرفتند كه حمايت مالي خود را از او قطع كنند. دريك مجبور شد براي ادامه حفاري، مبلغ 500 دلار قرض بگيرد.

مشكلات ادامه داشت. تاسيسات دريك در ماه اكتبر دچار آتش سوزي شد، هر چند دريك ظرف يك ماه آن را بازسازي كرد، اما توليد چاه كه در ابتدا روزي 25 بشكه در روز بود، به 12 تا 20 بشكه كاهش يافت و تولید آن در سال 1861 متوقف شد.

اکنون در این محل براي بزرگداشت تلاش هاي دريك، موزه ای برپا شده که مساحتي به وسعت 22 هكتار را در اطراف چاه دربرمی گیرد. همه ساله نیز تعداد زیادی توریست و گردشگر از این مکان دیدن می کنند.