تاريخ نفت، تاريخ اولين و بزرگترين صنعت كشور است و تشكيل موزه هاي نفت مي تواند اين تاريخ را از خطر فرآموشي نجات دهد.
نصرا.. جنگجو از كاركنان بازنشسته صنعت نفت و رئيس پيشين روابط كار و صندوق تامين آتيه شركت ملي نفت كه بخشي از اسناد كاري مرتبط با حوزه فعاليت خود را به موزه اهدا كرده است، مي گويد: "دلايل بسياري هست كه بايد اين اسناد حفظ شود. بايد گذشته را خوب بشناسيم و دلايل عيني آن را كه همين اسناد و مدارك هستند، حفظ كنيم. نسل هاي بعدي با مشاهده آنها و استفاده از اين تجربيات مي توانند شرايط بهتري براي صنعت ايجاد كنند."
وي كه اسنادي را در مورد گزارشات مرتبط با تعاون صنعت نفت، مقررات پرسنلي كارمندان، آيين نامه ها و غيره به موزه نفت سپرده مي افزايد: "امانتدار اصلي در اين زمينه آقاي صائب، رئيس اسبق روابط كار و صندوق تامين آتيه شركت ملي نفت بودند كه علي رغم فشاري كه به سبب كمبود جا براي امحاي اين اسناد وجود داشت، آنها را با چنگ و دندان حفظ كردند و اكنون من مي توانم آنها را به موزه اهدا كنم."
جنگجو در مورد اين اسناد كه تاريخ اغلب آنها به دهه 1360 باز مي گردد، مي گويد: "مقرراتي كه الان وضع شده است بر پايه اين اسناد بوده است. چون بخش عمده اي از واحد تدوين و مقررات كنوني بر پايه مقرراتي بوده كه واحد روابط كار تنظيم كرده است. اين اسناد گذشته را شفاف مي كند. باعث مي شود از تكرار خطاها جلوگيري به عمل آيد و اگر كسي هم خدمتي كرده از او قدرداني شود."
اين پيشكسوت نفتي در مورد تشكيل موزه هاي نفت مي گويد: "به همه بزرگواران و عزيزاني كه ايده و اقدام عملي به عمل مي آورند تا تاريخ گمشده اولين و بزرگترين صنعت كشور يعني صنعت نفت را زنده و به مشهود عيني مبدل نمايند تا چراغي فراراه آيندگان باشد، تبريك و خدا قوت مي گويم."