دستگاه یا ماشین خمکننده ابزاری است که قطعهی مورد نظر را بدون ایجاد برش از شکل مسطح و صاف به شکل خاص مورد نیاز در میآورد. قدمت این فرآیند (خم کردن فلزات) به عصر برنز برمیگردد که با گذشت زمان به تدریج توسعهیافته و شکلگرفته است. در قرن هجدهم میلادی فلزات رفته رفته جایگزین چوب شدند و نخستین دستگاههای خمکننده فلزات در قرن نوزدهم میلادی ساخته شدند. این دستگاهها به طور کلی به سه گروه دستی، هیدرولیک و برقی تقسیمبندی میشوند که خمکنندههای دستی معمولا از لحاظ هزینه به صرفه و برای کارهای سبک کاربرد دارند و خمکنندههای هیدرولیکی و برقی برای کار های سنگینتر مورد استفاده قرار میگیرند. خمکنندهها در صنایع مختلف مانند خودروسازی، هواپیمایی، ساختمان ، لولهکشی و اسباب و اثاثیه مورد استفاده قرار میگیرند.
کارآموزان آموزشگاه حرفهای در دوران آموزش خود در کارگاه لولهکشی کارکردن با این دستگاهها را آموزش میدیدند. این دستگاهها در بخش کارگاه لولهکشی موزهی کارآموزان در معرض دید عموم قرار دارند. آموزشگاه حرفهای آبادان در سال 1312 خورشيدی (1933ميلادي) تأسيس شد. این آموزشگاه محل آموزش کارگران پالایشگاه نفت آبادان بود که در آن مهارتهای لازم مانند برق، مكانيک و فرآیند پالایش به کارگران و نیروها آموزش داده میشد.