دستگاه سیم پیچ دستی

دستگاه سیم پیچ دستی دستگاهی است که برای پیچیدن نخ یا سیم استفاده می‌شود و نخستین دستگاه‌ها در اوایل قرن بیستم میلادی با توجه به ایجاد صنایع نساجی و برق تولید و بکاربرده شده‌اند. با پیشرفت صنعت برق تقاضا برای سیم پیچ‌ها افزایش یافت و تنوع آنها نیز بیشتر شد، از ترانسفورمرهای بزرگ تا لامپ‌های کم مصرف که سیم پیچ‌های مینیاتوری داشتند وهمه‌ی تجهیزات برقی که دارای سیم پیچ بودند، از این رو صنعت ساخت دستگاه‌های سیم پیچی رونق گرفت و بعد از دستگاه‌های سیم پیچی دستی انواع مکانیکی و الکترونیکی آنها نیز ساخته شد. عملکرد دستگاه‌های سیم پیچی دستی اولیه فقط در مقیاس کوچک مفید واقع می‌شد چرا که با توجه نوع و اندازه‌ی سیم پیچ و جنس آن طرح‌ها و ساختار متفاوتی از دستگاه‌های سیم پیچی مورد نیاز است.

کارآموزان ورودی آموزشگاه حرفه‌ای در کارگاه برق چگونگی بکارگیری این نوع دستگاه‌ها را آموزش می‌دیدند و برای ساخت سیم پیچ‌های مورد نیاز رشته‌ی برق مورد استفاده قرار می‌دادند. هم اکنون نمونه‌هایی از این دستگاه‌ها در موزه‌ی کارآموزان در بخش کارگاه‌ها در معرض دید عموم قرار دارد.

آموزشگاه حرفه‌ای آبادان در سال ۱۳۱۲ خورشيدی (۱۹۳۳ميلادي) تأسيس شد. این آموزشگاه محل آموزش کارگران پالایشگاه نفت آبادان بود که در آن مهارت‌های لازم مانند برق، مكانيک و فرآیند پالایش به کارگران و نیروها آموزش داده می‌شد.

اتاق‌های پنج‌گانه، محوطه و كارگاه‌های مختلف مانند فلزکاری، تراشکاری و نجاری بخش‌های مختلف این موزه را تشکیل می‌دهند. در این موزه کارگاه‌ها، ابزار و سایل حرفه‌های صنعتی، اسناد و مدارک صنعت نفت، عکس‌های کارآموزان در طی دوره‌های مختلف و سایر اشیا مربوطه به نمایش گذاشته شده است.