دریل ستونی

دریل‌ها از ضرور‌‌ترین ماشین‌های کارگاه‌های صنعتی به شمار می‌آیند. به طور معمول از سه نوع دریل در کارگاه‌های صنعتی استفاده می‌شود: دریل ستونی، دریل شعاعی و دریل دستی. اجزای این دریل‌ها تا حدودی مشابه هستند. دریل ستونی دارای پایه‌ای بلندتر و محکم به شکل یک ستون است که روی کف کارگاه نصب می‌شود. تفاوت بزرگ دریل ستونی با دیگر ابزار هم خانواده‌ی خود عدم تحرک می‌تواند باشد. دقت بالای سوراخ کاری ناشی از عدم جابجایی دستگاه است که این امر یک مزیت قابل توجه محسوب می‌شود و همیشه به صورت ثابت در قسمتی از کارگاه قرار می‌گیرد.

کاربرد میز کار در دریل ستونی برای قرارگیری قطعه کار بر روی آن است و برحسب بزرگی یا کوچکی قطعه کار به شکلی طراحی شده است که با اهرمی که در کنار دستگاه قرار داده شده است می‌توان ارتفاع آن را تنظیم کرد و قابل بالا یا پایین رفتن است. توان موتور در دریل‌های ستونی متفاوت بوده و هر کدام با قدرت تولیدی خود سبب ایجاد دورهای بسیار زیاد برای قسمت مته‌گیر می‌شوند و این مقدار چرخش در دریل‌های ستونی غالبا قابل کنترل است.

از این دریل‌ها برای آموزش مته‌کاری، سوراخ کردن قطعات، فلزکاری و قلاویززنی به کارآموزان آموزشگاه حرفه‌ای در سال دوم آموزش استفاده می‌شد. نمونه‌ای از دریل‌های ستونی که کارآموزان کار با آنها را آموزش می‌دیدند ساخت «کی اند دابلیو» انگلستان بود. کارخانه «کیچن و وید» در سال ۱۲۹۷ تأسیس شد و در سال ۱۳۴۰ یکی از سازندگان دستگاه‌های دریل بود که در این کار تخصص یافته بود. نمونه‌ی دریل ستونی ساخت این کارخانه هم‌اکنون در موزه‌ی کارآموزان در معرض دید بازدیدکنندگان است.