مردي تمام نشدني

حميدرضا زاهدي  

آدمها دو دسته اند یک دسته آنهایی که سختی ها نمی تواند مانع راهشان شود و با همه وجود دشواریها را کنار می زنند تا کارشان پیش برود و دسته دوم کسانی اند که یک جا می نشینند و با همه وجود تنها به کمبودها اعتراض می کنند و خود کاری برای حل و پیشبرد امور انجام نمی دهند. بی تردید مرحوم ابوالحسينی مدیر پالایشگاه آبادان در زمره گروه نخست بود...

صنعت نفت ایران در اتفاقی کمابیش نادر دو تن از زحمتکشان و خادمان راستین خود را در مدتی کوتاه از دست داد.

 بعد از مرحوم رضا طاهری مرد محبوب و زحمتکش عرصه روابط عمومی نفت در خطه جنوب، حالا با ثلمه ای دیگر روبروییم و در اندک زمانی مهندس ابوالحسينی مرد سختکوش پالایش و پخش فرآورده های نفتی در خطه جنوب را که  براثر ابتلا به کرونا درگذشت، از دست دادیم.

این هردو در عین ناباوری براثر کرونا درگذشتند، کسانی که گمنام و بدون ادعا همچنان بر مسند کار و تلاش می مانند و حاضر نمی شوند در سخت ترین لحظه ها هم میدان را ترک کنند.

در روزگاری که غم نان حرف نخست همه نیروهای بخشهای کارگری و کارمندی کشور شده است، این دو عزیز همچنان بدون ذره ای تردید ماموریتهای خویش را با همه توان به فرجام رساندند و حالا یاد عزیزشان تنها چیزی است که از آنها برای ما به یادگار مانده است.

درباره روانشاد طاهری پیش از این گفته ایم، اما مرحوم ابوالحسينی معمار تجدید حیات پالایشگاه آبادان برای مديريت موزه های صنعت نفت یک پشتوانه قوی حساب می شد. او ارزش موزه های نفت را درک کرده بود و حالا که نیست جای خالی او را بیش از همه ما درک می کنیم که شاهد بودیم در کنار فعالیتهای توسعه ای پالایشگاه آبادان چه تلاشهایی برای شکل گیری موزه های صنعت نفت در منطقه داشت.

پالایشگاه يادگار صنعت نفت ایران است و طرح توسعه آن از بزرگترین طرحهای ملی و معمار توسعه این پالایشگاه ـ یا دست کم یکی از معماران آن ـ مرحوم ابوالحسينی بود.

در مجموعه صنعت نفت چه بسیارند نیروهایی که با همه وجود در ایفای مسئولیتهای خویش تلاش می کنند و صنعت نفت سخت به خدمات آنها مدیون است اما حتی حاضر نیستند نامی از خود ببرند.

مرحوم ابوالحسينی یکی از این بزرگواران بود که خلأ نبود او را جامعه کارکنان و تلاشگران عرصه صنعت نفت تا ابد به یاد خواهند داشت.

یاد و نامش جاودان باد.