مقارن ساعت 4 صبح روز چهارشنبه پنجم خرداد ماه سال 1287 بود که نفت از چاه شماره یک مسجدسلیمان، در عمق 360 متری فوران کرد. در آخرین روزهای بیم وامید هنگامیکه فقط دو روز به پایان هفتمین سال واگذاری امتیاز نفت به «سندیکای اکتشاف» (با سرمایه گذاری «ویلیام ناکس دارسی»)؛ باقیمانده بود، این پیروزی بزرگ به دست آمد. سندیکا درنظر داشت چنانچه این آخرین تلاش به جایی نرسد برای همیشه دست از کار بکشد. هنگامیکه تمام آرزوهای «رینولدز» سرمهندس حفاری و کارکنان معدود وی به نومیدی گرائیده بود، پیدا شدن نفت خام در این چاه با وجود میزان کم به کارشناسان نفتی اولین بارقه امید را بخشید و 22 روز پس از کشف اولین چاه، چاه شماره 2 به نفت و گاز رسید و از آن پس با امیدواری حفر چاه های دیگر جهت دست یافتن به منابع فراوانتر و تولید نفت خام بیشتر ادامه یافت. چاه شماره یک تا دو دهه بعد مورد بهره برداری قرار گرفت و بعد از آن به عنوان نمادی تاریخی برای صنعت نفت ایران شناخته شد.
همزمان با برگزاری جشن های بنیانگذاری شاهنشاهی، در مناطق نفتخیز و در روز شنبه 24 مهر ماه 1350 طی مراسمی نوسازی محوطه چاه شماره یک مسجدسلیمان که تزئین یافته و مزین به پرچم های ایران و شرکت ملی نفت ایران بود جشن گرفته شد. در این مراسم فرماندار مسجدسلیمان، شریف رازی رئیس کل عملیات غیرصنعتی-حوزه قرارداد، لینک عضو هیئت مدیره و رئیس کل شرکت سهامی اکتشاف و تولید نفت ایران، رؤسای ادارات دولتی و صنعت نفت با بانوانشان، اعضاء انجمن های شهر و شهرستان، نمایندگان سندیکاهای کارگران، خبرنگاران و عده ای از علاقمندان حضور داشتند.
امرائی رئیس شرکت ملی نفت ایران- منطقه مسجدسلیمان ، در این مراسم ضمن اشاره به اهمیت توجه به بناهای تاریخی ، یادبود و لزوم حفظ آنها، اظهار داشت: «هیأت رئیسه صنعت نفت از چندی پیش بر آن شد تا نوسازی این بنای تاریخی را انجام دهد و اینک مایه افتخار است که این امر خطیر پایان یافته و ما اکنون افتتاح آنرا جشن می گیریم.»
علوی نماینده روابط عمومی صنعت نفت ایران در مناطق نفتخیز تاریخچه کشف اولین چاه نفت ایران را به تفصیل تشریح كرد. سپس شاملو، با قطع نوار سه رنگ محوطه نوسازی چاه شماره یک را رسماً گشود. در پایان کلیه مدعوین از قسمت های مختلف آن بنا بازدید كردند.
نامه صنعت نفت، دوره 10، شماره 7، آذر 1350.