روستاي دارخوين از جمله تلمبه خانه هايي بود كه نفت مسجد سليمان را به پالايشگاه آبادان منتقل مي ساخت. با افزايش توليد نفت از ميدان اهواز در اوايل دهه 1350 خورشيدي و كشيدن خط لوله جديد اهواز به آبادان، كل نياز پالايشگاه به نفت خام از طريق اين خط لوله تامين شد و از آن پس نفت مسجد سليمان از طريق يك خط لوله صادراتي به جزيره خارگ انتقال يافت. در زمان جنگ تحميلي و بويژه در زمان حصر آبادان، دارخوين به خط مقدم جبهه تبديل شد و پس از شكست حصر آبادان نيز مقر تداركات عمليات بود. بر اساس طرح جديد مطالعاتي تلمبه خانه دارخوين قرار است ساختمان ها و تاسيسات اين تلمبه خانه به موزه نفت تبديل شود.
دارخوین دارای باشگاه های کارمندی و کارگری، یک مدرسه 6 کلاسه به نام بهزاد، یک واحد بهداری و یک پاسگاه انتظامی بود که ساختار منظم شهری آن را شکل می داد. خانه ها در فاصله 40-50 متری رودخانه بنا شده و یک خانه باغ مجلل نیز ساخته شد که به "بنگله" یا باغ رییس معروف شد که در اوایل دهه 1350 محل اقامت و استقرار رجال سیاسی و مقامات ارشد بود. سینمای دارخوین هفته ای دوبار فیلم نمایش می داد و مثل سایر سینماهای نفت دارای دو سالن زمستانه و تابستانه بود که پشت به پشت هم قرار داشتند.
قرارداشتن در مسیر اصلی ارتباط شمال به جنوب کشور، وجود چاههای متعدد نفت، بقایای نیروگاه اتمی، قدیمیترین تلمبه خانه نفت خاورمیانه، رودخانه کارون، نخلستانها و فاصله ی کمتر از ۲۵ کیلومتری تا مرز ایران و عراق، از جمله ویژگیهاي دارخوين است.