پنجاه سال پيش نخستين خط اتوبوسراني آبادان كار خود را در سطح شهر آغاز كرد. شكل ظاهري اين اتوبوس ها به اين صورت بود كه اتاقك مسافران به يك تريلر وصل مي شد. در واقع تريلر بود كه اتوبوس را به دنبال خود مي كشيد. هنگامي كه اتوبوس به ايستگاه مي رسيد، شاگرد برمي خاست، در را مي گشود و مسافران از انتهاي اتوبوس خارج مي شدند. بدين منظور، پله هايي در انتهاي اتوبوس تعبيه شده بود. بعدها تغييراتي در اتوبوس داده شد؛ به طوري كه در خروجي از انتهاي اتوبوس به سمت راست آن كه مشرف به پياده رو بود، تغيير موقعيت داد.
به اين اتوبوس هاي درونشهري، به اختصار "شهري" نيز گفته مي شد (در مقابل اتوبوس هاي بياباني كه مسافران بين شهري را جا به جا مي كردند). دقيقا مثل تهران قديم كه به تاكسي ها "راهي" مي گفتند. حتي در حال حاضر هم اين اصطلاح كم و بيش رايج است.